"Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię".

(Mk 1,15).

Wielki Post to czas pokuty i nawrócenia, przygotowujący wiernych do godnego przeżycia pamiątki Męki, Śmierci i Zmartwychwstania Chrystusa. Trwa 40 dni, od Środy Popielcowej do początku liturgii Mszy Wieczerzy Pańskiej sprawowanej w Wielki Czwartek. Historia postu przed świętem Zmartwychwstania Pańskiego sięga już II w. Charakterystyczna dla tego okresu jest uboższa, wyciszona liturgia. Obowiązuje fioletowy kolor szat liturgicznych, czyli kolor pokutny.

Liturgia Środy Popielcowej zgromadziła w naszej świątyni wielu parafian, których głowy zostały posypane przez kapłana popiołem. Akt posypania głowy popiołem jest wezwaniem do pokuty, umartwienia i żalu za grzechy. Popiół ma dla chrześcijanina podwójną symbolikę. Z jednej strony jest on znakiem żałoby, bólu, przemijania. Z drugiej zaś jest symbolem oczyszczenia, odrodzenia i zmartwychwstania.

W trakcie liturgii ks. Proboszcz Jan Ziętarski gorąco zaprosił wiernych do modlitewnego uczestniczenia w wielkopostnych nabożeństwach Drogi Krzyżowej i Gorzkich Żali. Podkreślił, że udział w tych nabożeństwach pomoże odnaleźć każdemu drogę do Pana Boga i odmienić swoje życie.

Droga Krzyżowa- to nabożeństwo nawiązujące do przejścia Pana Jezusa od pretorium Piłata na wzgórze Golgoty. Męka rozważana jest w 14 symbolicznych stacjach.

Gorzkie Żale- to nabożeństwo, które polega również na rozważaniu męki Pańskiej. Wiążą się z Bractwem św. Rocha z roku 1698 przy kościele św. Krzyża w Warszawie. Składają się one z trzech części, które śpiewa się łącznie lub poszczególne części w kolejne niedziele Wielkiego Postu. Nawiązują w swej formie do dawnej jutrzni brewiarzowej. Rozpoczynają się tzw. Pobudką. Następnie jest hymn o Męce Pańskiej i lamentacje odpowiadające trzem psalmom w jutrzni, które wyrażają ból duszy z powodu męki Zbawiciela i rozmowę duszy z Matką Bolesną. Antyfona "Któryś za nas cierpiał rany" jest śpiewem kończącym Gorzkie Żale.

Całość zdjęc do obejrzenia w galerii.

"Światło na oświecenie pogan i chwałę ludu Twego, Izraela"

(Łk 2, 32).

2 lutego Kościół obchodzi święto Ofiarowania Pańskiego, które przypada czterdziestego dnia po Bożym Narodzeniu. Jest to pamiątka ofiarowania Pana Jezusa w świątyni jerozolimskiej i dokonania przez Matkę Bożą obrzędu oczyszczenia. Święto to potocznie nazywamy świętem Matki Bożej Gromnicznej. Płomień zapalonej gromnicy, poświęconej uprzednio w dniu ofiarowania, symbolizuje szczególną opiekę i orędownictwo Maryi, która sprowadziła na ziemię niebiańskie Światło i która nas tym Światłem broni i osłania od wszelkiego zła. Dzieje się tak najczęściej w czasie burzy, kiedy zapaloną świecę stawia się w oknie, by prosić Maryję o ochronę. Gromnicę wręcza się również konającym, aby ochronić ich przed napaścią złych duchów. Święto Matki Bożej Gromnicznej kończy okres Bożego Narodzenia.

Od 1997 r. w tym dniu obchodzimy ustanowiony przez św. Jana Pawła II Światowy Dzień Życia Konsekrowanego.

W naszej wspólnocie parafialnej na Mszy świętej wieczornej dzieci przygotowujące się do przyjęcia Pierwszej Komunii Świętej otrzymały poświęcone książeczki do nabożeństwa. W tym ważnym w życiu dziecka wydarzeniu dzieciom towarzyszyli rodzice.

Całość zdjęć do obejrzenia w galerii.

Tak brzmi hasło, które przyświeca Orszakom Trzech Króli organizowanym 6 stycznia w uroczystość Objawienia Pańskiego w wielu wspólnotach parafialnych naszej diecezji. W naszej parafii barwny korowód towarzyszący Mędrcom ze Wschodu podążającym złożyć pokłon małemu Jezusowi wyruszył przed sumą z Placu Koronacyjnego. Wzięli w nim udział parafianie i goście przybyli na uroczystość. Mędrcy ze Wschodu, ich postawa, uczy każdego z nas zwykłej ludzkiej odwagi w codziennym dawaniu świadectwa naszej wiary.

 Całość zdjęć do obejrzenia w galerii.